ԿԻՆ
Կինն իր գենետիկ էությամբ շատ տարբեր է տղամարդուց։ Եթե տղամարդը միկրոկոսմի ու մակրոկոսմի գաղտնիքնե-րը բացահայտելու առաքելություն ունի, ապա կնոջ առա-քելությունը սերնդատվությունն է։
Սերնդատվության մղումն այնքան հզոր է կնոջ մեջ, որ նա ամեն գնով անելու է դա, նույնիսկ եթե ողջ երկիրը քան-դըվի, ազգը կործանվի, ճակատագրեր խեղվեն, մարդիկ դժբախտանան ու մեռնեն։ Կնոջը չեն հետաքրքրում ո՛չ ուսմունք, ո՛չ բարոյականություն, ո՛չ քաղաքականություն, ո՛չ էլ նույնիսկ տղամարդու բացահայտումներն ու «հիմար» սկզբունքները։ Կինն ամեն ինչի ընդունակ է, միայն թե երեխաներ ծնի, սնի ու պաշտպանի նրանց։
Կինն ընդհանրապես նյութապաշտ ու անսկզբունքային ար-արած է, պրագմատիկ ու անողոք և առաջնորդվում է մի-այն իր նեղ անձնական շահերով։ Նրա քմահաճույքների նպատակը միայն անձնական շահն է։ Նրան չի հետա-քըրքրում լավն ու վատը, ճիշտն ու սխալը, արդարն ու անարդարը, միայն թե՝ բավարարի իր ցանկություններն ու հասնի իր նպատակին։
Կինն իր անսկզբունքայնության պատճառով շատ խոցելի է ներկայումս՝ առաքինի ուսմունքի բացակայության պայ-մաններում։ Եթե նրա անձնական շահերի ոլորտում հայտ-նըվել են մարմնական հաճույքները, սեռաքաղցը կամ մեկ այլ բան, ապա ոչինչ չի կարող կասեցնել նրան՝ ո՛չ տղա-մարդու, ո՛չ էլ երեխաների առկայությունը։ Կինն իր՝ «սա-տանիկի», խորամանկության ողջ զինանոցը գործի կդնի ապակողմնորոշելու համար և՛ տղամարդուն, և՛ մնացած բոլորին։
Սակայն կինը մեծապես սխալվում է կարծելով, թե տղա-մարդը ոչինչ չի հասկանում։ Տղամարդը շատ սուր զգում է իր հանդեպ կնոջ վերաբերմունքի ցանկացած փոփոխու-թյուն։ Շատ անգամ կնոջ հագ ու կապը, դիմա ու վար-սահարդարումը, ինտոնացիան ու պահվածքը աղաղակում են նրա դավաճանության մասին. իհարկե, նաև՝ կնոջ հո-րինած «մանր-մունր» ստերը, խաբեությունները, նրա պա-տասխանների կտրուկ ու նյարդային բնույթը և այլն։
Կինը որքան անսկզբունքային, այնքան էլ անխելք արա-րած է։ Չի հասկանում, որ պահանջներ ներկայացնելով ու մանիպուլացիաներով, տղամարդուն վանում է իրենից։ Ընդհանրապես, եթե մարդ ինչ-որ բան է պահանջում, ուրեմն իր ուսերին պատասխանատվություն է վերցնում իր պահանջի հետևանքով առաջացած իրավիճակի համար։ Սակայն կինը ամենևին էլ մտադրություն չունի որևէ պա-տասխանատվություն վերցնել։ Դա դուրս է նրա «արժեք-ների» շրջանակից։
Պատասխանատվություն ստանձնելը ներհատուկ է միայն տղամարդ էությանը։ Կին էությունը պատասխանատվութ-յուն չի ստանձնում. նա առաջնորդվում է միայն իր անձ-նական ու անմիջական շահերով ու շատ հանգիստ կարող է «մոռանլ«» իր խոստումները, նույնիսկ չհիշել, որ բան է պահանջել, կարող է առանց խղճի խայթի ու ստորաբար ամեն ինչ բարդել տղամարդու վրա, «ջրից չոր դուրս գալու համար», զրպարտել նրան և այլն։
Կնոջ հետ ընդհանրապես չի կարելի զրուցել, մանավանդ՝ բան բացատրել։ Նա միևնույն է կհասկանա ու կհիշի այն, ինչ իրեն է ձեռնտու։
Հայ կանայք դարեր շարունակ անշուշտ առաքինություններ են ունեցել, իսկ արքայական ընտանիքների կանայք՝ նույնիսկ պետական գործեր վարելու իմացություն. բայց դա ոչ այն պատճառով, որ կին են եղել, այլ որովհետև կրթվել են ճշմարիտ ուսմունքով ու պետական կառավար-ման սկզբունքներով։ Ցավոք, ներկայումս ազգային ուս-մունքի ու պետական կառավարման ազգային սկզբունքնե-րի բացակայության ու դրան գումարած օտարածին, ֆեմի-նիստական ու այլասերող ուսմունքների համառ ներկայու-թյան պայմաններում, հայ կինը հեռացել է իր վաղեմի առաքինի կերպարից։
Ժամանակակից հայ կինը, որևէ գիտելիք չունենալով մեր ազգային ուսմունքի, ընդհանրապես որևէ առաքինի սկըզ-բունքի մասին, չի հարգում տղամարդ էությունն ու փոր-ձում է տղամարդուց առաջ անցնել ապացուցելու համար, որ ինչ-որ արժեք ներկայացնում է իրենից։ Դժբախտաբար ամեն ինչ այստեղ չի ավարտվում։ Ներկայումս՝ առաքինի ուսմունքի բացակայության պայմաններում, սանձազերծվել է կնոջ ներսի «սատանիկը»։ Այլասերվածությունն ու այ-լանդակ պոռնկությունն արթնացել ու մոլեգնում են ամե-նուր, նույնիւսկ՝ ամենամեծապատիվ ոլորտներում։ Իրենց սրբի տեղ դրած, այլանդակություններով են զբաղված բո-լորը։ Ովքեր էլ որ զբաղված չեն, չարակամ հայացքով հետևում են զբաղվածներին ու այրվում զբաղվելու հնարա-վորություն չունենալու դժբախտությունից։
©Դավիթ Միրզոյան. 20 Մարտ, 2019 թ.
Կինն իր գենետիկ էությամբ շատ տարբեր է տղամարդուց։ Եթե տղամարդը միկրոկոսմի ու մակրոկոսմի գաղտնիքնե-րը բացահայտելու առաքելություն ունի, ապա կնոջ առա-քելությունը սերնդատվությունն է։
Սերնդատվության մղումն այնքան հզոր է կնոջ մեջ, որ նա ամեն գնով անելու է դա, նույնիսկ եթե ողջ երկիրը քան-դըվի, ազգը կործանվի, ճակատագրեր խեղվեն, մարդիկ դժբախտանան ու մեռնեն։ Կնոջը չեն հետաքրքրում ո՛չ ուսմունք, ո՛չ բարոյականություն, ո՛չ քաղաքականություն, ո՛չ էլ նույնիսկ տղամարդու բացահայտումներն ու «հիմար» սկզբունքները։ Կինն ամեն ինչի ընդունակ է, միայն թե երեխաներ ծնի, սնի ու պաշտպանի նրանց։
Կինն ընդհանրապես նյութապաշտ ու անսկզբունքային ար-արած է, պրագմատիկ ու անողոք և առաջնորդվում է մի-այն իր նեղ անձնական շահերով։ Նրա քմահաճույքների նպատակը միայն անձնական շահն է։ Նրան չի հետա-քըրքրում լավն ու վատը, ճիշտն ու սխալը, արդարն ու անարդարը, միայն թե՝ բավարարի իր ցանկություններն ու հասնի իր նպատակին։
Կինն իր անսկզբունքայնության պատճառով շատ խոցելի է ներկայումս՝ առաքինի ուսմունքի բացակայության պայ-մաններում։ Եթե նրա անձնական շահերի ոլորտում հայտ-նըվել են մարմնական հաճույքները, սեռաքաղցը կամ մեկ այլ բան, ապա ոչինչ չի կարող կասեցնել նրան՝ ո՛չ տղա-մարդու, ո՛չ էլ երեխաների առկայությունը։ Կինն իր՝ «սա-տանիկի», խորամանկության ողջ զինանոցը գործի կդնի ապակողմնորոշելու համար և՛ տղամարդուն, և՛ մնացած բոլորին։
Սակայն կինը մեծապես սխալվում է կարծելով, թե տղա-մարդը ոչինչ չի հասկանում։ Տղամարդը շատ սուր զգում է իր հանդեպ կնոջ վերաբերմունքի ցանկացած փոփոխու-թյուն։ Շատ անգամ կնոջ հագ ու կապը, դիմա ու վար-սահարդարումը, ինտոնացիան ու պահվածքը աղաղակում են նրա դավաճանության մասին. իհարկե, նաև՝ կնոջ հո-րինած «մանր-մունր» ստերը, խաբեությունները, նրա պա-տասխանների կտրուկ ու նյարդային բնույթը և այլն։
Կինը որքան անսկզբունքային, այնքան էլ անխելք արա-րած է։ Չի հասկանում, որ պահանջներ ներկայացնելով ու մանիպուլացիաներով, տղամարդուն վանում է իրենից։ Ընդհանրապես, եթե մարդ ինչ-որ բան է պահանջում, ուրեմն իր ուսերին պատասխանատվություն է վերցնում իր պահանջի հետևանքով առաջացած իրավիճակի համար։ Սակայն կինը ամենևին էլ մտադրություն չունի որևէ պա-տասխանատվություն վերցնել։ Դա դուրս է նրա «արժեք-ների» շրջանակից։
Պատասխանատվություն ստանձնելը ներհատուկ է միայն տղամարդ էությանը։ Կին էությունը պատասխանատվութ-յուն չի ստանձնում. նա առաջնորդվում է միայն իր անձ-նական ու անմիջական շահերով ու շատ հանգիստ կարող է «մոռանլ«» իր խոստումները, նույնիսկ չհիշել, որ բան է պահանջել, կարող է առանց խղճի խայթի ու ստորաբար ամեն ինչ բարդել տղամարդու վրա, «ջրից չոր դուրս գալու համար», զրպարտել նրան և այլն։
Կնոջ հետ ընդհանրապես չի կարելի զրուցել, մանավանդ՝ բան բացատրել։ Նա միևնույն է կհասկանա ու կհիշի այն, ինչ իրեն է ձեռնտու։
Հայ կանայք դարեր շարունակ անշուշտ առաքինություններ են ունեցել, իսկ արքայական ընտանիքների կանայք՝ նույնիսկ պետական գործեր վարելու իմացություն. բայց դա ոչ այն պատճառով, որ կին են եղել, այլ որովհետև կրթվել են ճշմարիտ ուսմունքով ու պետական կառավար-ման սկզբունքներով։ Ցավոք, ներկայումս ազգային ուս-մունքի ու պետական կառավարման ազգային սկզբունքնե-րի բացակայության ու դրան գումարած օտարածին, ֆեմի-նիստական ու այլասերող ուսմունքների համառ ներկայու-թյան պայմաններում, հայ կինը հեռացել է իր վաղեմի առաքինի կերպարից։
Ժամանակակից հայ կինը, որևէ գիտելիք չունենալով մեր ազգային ուսմունքի, ընդհանրապես որևէ առաքինի սկըզ-բունքի մասին, չի հարգում տղամարդ էությունն ու փոր-ձում է տղամարդուց առաջ անցնել ապացուցելու համար, որ ինչ-որ արժեք ներկայացնում է իրենից։ Դժբախտաբար ամեն ինչ այստեղ չի ավարտվում։ Ներկայումս՝ առաքինի ուսմունքի բացակայության պայմաններում, սանձազերծվել է կնոջ ներսի «սատանիկը»։ Այլասերվածությունն ու այ-լանդակ պոռնկությունն արթնացել ու մոլեգնում են ամե-նուր, նույնիւսկ՝ ամենամեծապատիվ ոլորտներում։ Իրենց սրբի տեղ դրած, այլանդակություններով են զբաղված բո-լորը։ Ովքեր էլ որ զբաղված չեն, չարակամ հայացքով հետևում են զբաղվածներին ու այրվում զբաղվելու հնարա-վորություն չունենալու դժբախտությունից։
©Դավիթ Միրզոյան. 20 Մարտ, 2019 թ.
No comments:
Post a Comment