ԴԱՍՏԻԱՐԱԿՈՒԹՅՈՒՆ
Կին էության մասին դիտարկումներս շատ կանայք որպես մահացու վիրավորանք են ընդունում։ Նույնիսկ որոշ տղա-մարդիկ են վատանում, թեև զգում են, անկասկած, որ ինչ-որ խնդիր կա տղամարդ-կին փոխհարաբերություններում։ Եթե իսկապես կա խնդիր (ու այն իրոք կա), ապա այն չի կարելի անլուծելի թողնել, այլապես կփչացնի (և փչացնում է) բոլորի կյանքը՝ և՛ կանանց, և՛ տղամարդկանց։
Խնդրից ձերբազատվելու և խաղաղ ու երջանիկ ապրելու համար հարկավոր է լուծել այն։ Խնդիրը լուծելու համար նախ հարկավոր է ընդունել, որ այն կա, նույնիսկ եթե չենք հասկանում, թե որն է խնդիրը։ Հիմնական խոչնդոտն այն է, որ հաճախ համոզված չենք կա՞ արդյոք խնդիր, թե՞ ոչ։ Շատ անգամ մե՛զ ենք մեղավոր համարում, որ չե-ղած տեղը խնդիր ենք տեսնում, կարծելով, թե ամեն ինչ նորմալ է շուրջը։ Ցավալիորեն, լավագույն դեպքում միայն մեր ակնկալիքներն ու արժեհամակարգն ենք համարում գլխավոր պատճառը։ Գուցե շատ դեպքերում այդպես է, քանի որ վաղուց արդեն խեղվել է բոլորիս արժեհամա-կարգն, ու ձեռք ենք բերել էգոցենտրիկ նկրտումներ՝ հան-ցամիտ ենք ու չար (չարը դիմացինին կամ ողջ շրջապա-տին շահադիտական նպատակով վնասելու միտումն է)։ Սակայն կին-տղամարդ փոխհարաբերության մեջ պատ-րանքներ չկան։ Խնդիրն իրոք առկա է ու այն տղամարդու մեջ չի։ Կինն իր տեղով արդեն խնդիր է, նույնիսկ եթե ինքն այդ մասին չգիտի, չի ուզում ընդունել, կամ վիրավո-րանք է համարում ցանկացած դիտարկում, անգամ՝ խնդրի թեթև հիշատակում։
Ուշադրություն դարձնենք, որ նախքան կնոջ հայտնվելը Ադամը ոչ մի խնդիր չուներ։ Տղամարդն ընդհանրապես կազմակերպված, ոգեղեն, միամիտ ու բարձր ինտելեկտով օժտված էակ է, ստեղծված Արարչի նմանությամբ կապ-ված անմիջապես Նրա հետ և այլն։ Ի հակադրություն՝ կի-նըն անկազմակերպ, նյութական, շահամոլ, քաոտիկ, էգո-իստ, հուզական, խորամանկ, սատանայակերպ ու անինտե-լեկտ էակ է, որը, ի հավելումն, աստեղային հիվանդության ու այլասերվածության հակում ունի։ Չմոռանանք, որ հենց Եվա՛ն խախտեց Աստծո խստագույն ու ամենակարևոր պատվիրանը՝ գայթակղվեց՝ սեռական (այն էլ այլանդակ) հարաբերություն ունեցավ պարտեզ ներխուժած խուժանի հետ, կորցրեց իր կուսությունը (կարմիր խնձոր), ճաշակեց սեռական (հատկապես այլանդակ) հարաբերության հա-ճույքների ողջ ընտրանին ու հետո միամիտ Ադամին ներ-քաշեց արգելված հարաբերության մեջ։ Աստված արգելել էր Ադամին ու Եվային սեռական հարաբերություն ունենալ (ուտել իմացության պտուղը), քանի դեռ չէր ուսուցանել նրանց ամեն ինչ այդ հարաբերության բուն էության ու մոտեցումների մասին։
Հետևաբար՝ երեխաներ դաստիարակելիս իգական սեռի հանդեպ հարկավոր է շատ խիստ ու հետևողական լինել։ Ի հակադրություն՝ արական սեռի հանդեպ չի կարելի խիստ լինել։ Արական սեռի հանդեպ ծնողների խստութ-յունը անվստահություն է ընկալվում արական սեռի կող-մից, նաև՝ նվաստացնող ու վիրավորական, եթե չասենք թշնամական։ Արական սեռի հանդեպ խստությունը, եր-բեմն էլ ծաղրի ու դաժանության հասնող վերաբերմունքը, ընկճում, հաճախ էլ կոտրում են ապագա տղամարդուն, թույլ չտալով նրան հետագայում դրսևորել իր բնածին տա-ղանդներն ու ընդհանրապես համարձակ լինել կյանքում։ Խստությունն ու բազմապիսի արգելքներն ու հսկողությու-նը կալանավորի են վերածում ու ոչնչացնում ապագա տղամարդու արժանապատվությունը։ Իսկ արժանապատ-վությունը կորցրած, անհամարձակ և ուրիշների թույլտվու-թյանը սպասող տղամարդն այլևս տղամարդ չէ, հետևա-բար, չի կարող պաշտպանել ո՛չ իրեն, ո՛չ էլ իր սիրելինե-րին։ Կոտրված տղամարդն ընդհանրապես չի կարող որևէ նախաձեռություն ցուցաբերել կյանքում։ Նա կապրի միայն ուրիշներին գոհացնելու համար ու դրանով կկործանի և՛ իրեն, և՛ իր կողակցին, նույնիսկ եթե հաջողի ամուսնա-նալ։ Կնոջը հաճոյացող, նրան գոհացնելու համար ամեն ինչ անող տղամարդն, ի վերջո, կսկսի կատարել նրա քմահաճույքները, որի հետևանքով կարժեզրկվի, կորցնելով իր կողակցի հարգանքն ու սերը։ Տղամարդու հանդեպ իր հարգանքը կորցրած կինը ուրիշ տղամարդ կփնտրի, ի վերջո կդավաճանի ու կհեռանա։
Ի հակադրություն՝ իգական սեռին անհրաժեշտ է դաս-տիարակել ամենայն խստությամբ, հետևողականորեն և աչալուրջ հսկողության տակ պահել նրան։ Հսկողությունից դուրս թողնված ու ամենայն թողտվությամբ «դաստիարակ-ված» աղջիկներն ի վերջո կորցնում են իրենց կանացի կերպարն ու դառնում քմահաճ, սանձարձակ, անկառավա-րելի, գոռոզ ու կոպիտ։ Երկու ծնողներից, երբեմն էլ տա-տերից ու պապերից ստածած սերն ու ամենաթողությունը աղջիկներին զինում են տղամարդկային հատկություննե-րով։ Հետագայում, նույնիսկ եթե հաջողվի ամուսնանալ, ապա ամենաթողությամբ ու բոլոր կողմերից սիրով սնուց-ված ու երես առած աղջիկները անպայմանորեն դժբախտ ընտանիք են ունենալու. իրենց տղամարդու համար հավա-տարիմ ու նվիրված զինակից լինելու փոխարեն մրցակցե-լու են նրա հետ ու խախտեն ճշմարիտ փոխհարաբերութ-յունը։
Տղամարդանման հատկություններով կանայք սովորաբար սխալվում են ամուսնանալիս՝ ընտրում են սխալ դաստիա-րակված՝ սիրող, երկրպագող, կնոջը հաճոյացող, կնոջն ամեն կերպ գոհացնելու պատրաստ տղամարդկանց։ Սկըզ-բում կնոջ համար ամուսնու սերն ու երկրպագությունը հա-ճելի է թվում, իհարկե, քանի որ կրկնում է իր ծնողների ու ծնողների ծնողների կողմից ամենաթողությունն ու եր-կըրպագությունը։ Բայց շատ շուտով կինն անպայմանորեն կորցնելու է իր հարգանքը իրեն սիրող ու երկրպագող տղամարդու հանդեպ ու ի վերջո դավաճանելու է նրան, քանի որ կինն իրեն երկրպագող տղամարդուն ստորադաս է համարում։ Չէ՞ որ երկրպագությունը գալիս է ներքևից. միայն ստորադաս, հասարակ մահկանացուներն են պաշ-տում ու երկրպագում։ Երկրպագելն ու պաշտելը պաշտա-մունքի առարկային, բնականաբար, ավելի բարձր է դա-սում պաշտողից։ Ամեն դեպքում՝ կինն այդպես է ընկա-լում։ Երբ կնոջն ամպերից վեր ես հանում, նրան թվում է թե քո տեղը ներքևում էր։ Կինը երես է առնում ու փչա-նում։ Միայն իսկական աստվածուհիները երես չեն առնի ու չեն փչանա, չեն այլասերվի ու չեն դավաճանի. Կհաս-կանան իրողության բուն էությունն ու պատճառը և ամեն ինչ կանեն իրենց սիրող տղամարդուն հարգելու սիրելու (նույնիսկ եթե նա «արժանի» չէ), նրան երկրպագելու՝ իրենցից բարձր դասելու և դրանով նրան տղամարդ դարձ-նելու և սխրանքների մղելու համար։
Բայց, ինչպես ասվեց վերևում, ցավալիորեն ո՛չ տղամար-դիկ են հասկանում այս ամենը, ո՛չ էլ կանայք։ Հետևա-բար՝ միանգամայն սխալ են մոտենում իրենց երեխաների դաստիարակությանն ու դրանով փչացնում ու դժբախտաց-նում նրանց։ Զարմանալու չէ, որ համարյա բոլոր ընտա-նիքներում դժբախտություն ու դավաճանություն կա, որ ընդհանրապես սանձարձակություն ու այլասերվածություն կա մեզանում։
Որպեսզի որևե բան փոխվի ու մարդիկ երջանիկ ապրեն, ապա պետք է հեռացնել մեզանում բուն դրած արևմտյան «արժեքներն» ու ընդունել արարչական ուսմունքն իր բոլոր խրատներով ու խորհուրդներով՝ այսինքն արու զավակնե-րին հարկավոր է մեծացնել մեծագույն սիրով, հարգանքով ու ակնածանքով, ազատ ու անկաշկանդ, իսկ աղջիկներին՝ ամենայն խստությամբ, աչալուրջ հսկողության տակ, հե-տևողականորեն արգելափակելով նրանց ազատություննե-րըն ու կամայականույունները, թույլ չտալու առաքինի ար-ժեքներից որևե շեղում։
©Դավիթ Միրզոյան. 29 Մարտ, 2019 թ.
Կին էության մասին դիտարկումներս շատ կանայք որպես մահացու վիրավորանք են ընդունում։ Նույնիսկ որոշ տղա-մարդիկ են վատանում, թեև զգում են, անկասկած, որ ինչ-որ խնդիր կա տղամարդ-կին փոխհարաբերություններում։ Եթե իսկապես կա խնդիր (ու այն իրոք կա), ապա այն չի կարելի անլուծելի թողնել, այլապես կփչացնի (և փչացնում է) բոլորի կյանքը՝ և՛ կանանց, և՛ տղամարդկանց։
Խնդրից ձերբազատվելու և խաղաղ ու երջանիկ ապրելու համար հարկավոր է լուծել այն։ Խնդիրը լուծելու համար նախ հարկավոր է ընդունել, որ այն կա, նույնիսկ եթե չենք հասկանում, թե որն է խնդիրը։ Հիմնական խոչնդոտն այն է, որ հաճախ համոզված չենք կա՞ արդյոք խնդիր, թե՞ ոչ։ Շատ անգամ մե՛զ ենք մեղավոր համարում, որ չե-ղած տեղը խնդիր ենք տեսնում, կարծելով, թե ամեն ինչ նորմալ է շուրջը։ Ցավալիորեն, լավագույն դեպքում միայն մեր ակնկալիքներն ու արժեհամակարգն ենք համարում գլխավոր պատճառը։ Գուցե շատ դեպքերում այդպես է, քանի որ վաղուց արդեն խեղվել է բոլորիս արժեհամա-կարգն, ու ձեռք ենք բերել էգոցենտրիկ նկրտումներ՝ հան-ցամիտ ենք ու չար (չարը դիմացինին կամ ողջ շրջապա-տին շահադիտական նպատակով վնասելու միտումն է)։ Սակայն կին-տղամարդ փոխհարաբերության մեջ պատ-րանքներ չկան։ Խնդիրն իրոք առկա է ու այն տղամարդու մեջ չի։ Կինն իր տեղով արդեն խնդիր է, նույնիսկ եթե ինքն այդ մասին չգիտի, չի ուզում ընդունել, կամ վիրավո-րանք է համարում ցանկացած դիտարկում, անգամ՝ խնդրի թեթև հիշատակում։
Ուշադրություն դարձնենք, որ նախքան կնոջ հայտնվելը Ադամը ոչ մի խնդիր չուներ։ Տղամարդն ընդհանրապես կազմակերպված, ոգեղեն, միամիտ ու բարձր ինտելեկտով օժտված էակ է, ստեղծված Արարչի նմանությամբ կապ-ված անմիջապես Նրա հետ և այլն։ Ի հակադրություն՝ կի-նըն անկազմակերպ, նյութական, շահամոլ, քաոտիկ, էգո-իստ, հուզական, խորամանկ, սատանայակերպ ու անինտե-լեկտ էակ է, որը, ի հավելումն, աստեղային հիվանդության ու այլասերվածության հակում ունի։ Չմոռանանք, որ հենց Եվա՛ն խախտեց Աստծո խստագույն ու ամենակարևոր պատվիրանը՝ գայթակղվեց՝ սեռական (այն էլ այլանդակ) հարաբերություն ունեցավ պարտեզ ներխուժած խուժանի հետ, կորցրեց իր կուսությունը (կարմիր խնձոր), ճաշակեց սեռական (հատկապես այլանդակ) հարաբերության հա-ճույքների ողջ ընտրանին ու հետո միամիտ Ադամին ներ-քաշեց արգելված հարաբերության մեջ։ Աստված արգելել էր Ադամին ու Եվային սեռական հարաբերություն ունենալ (ուտել իմացության պտուղը), քանի դեռ չէր ուսուցանել նրանց ամեն ինչ այդ հարաբերության բուն էության ու մոտեցումների մասին։
Հետևաբար՝ երեխաներ դաստիարակելիս իգական սեռի հանդեպ հարկավոր է շատ խիստ ու հետևողական լինել։ Ի հակադրություն՝ արական սեռի հանդեպ չի կարելի խիստ լինել։ Արական սեռի հանդեպ ծնողների խստութ-յունը անվստահություն է ընկալվում արական սեռի կող-մից, նաև՝ նվաստացնող ու վիրավորական, եթե չասենք թշնամական։ Արական սեռի հանդեպ խստությունը, եր-բեմն էլ ծաղրի ու դաժանության հասնող վերաբերմունքը, ընկճում, հաճախ էլ կոտրում են ապագա տղամարդուն, թույլ չտալով նրան հետագայում դրսևորել իր բնածին տա-ղանդներն ու ընդհանրապես համարձակ լինել կյանքում։ Խստությունն ու բազմապիսի արգելքներն ու հսկողությու-նը կալանավորի են վերածում ու ոչնչացնում ապագա տղամարդու արժանապատվությունը։ Իսկ արժանապատ-վությունը կորցրած, անհամարձակ և ուրիշների թույլտվու-թյանը սպասող տղամարդն այլևս տղամարդ չէ, հետևա-բար, չի կարող պաշտպանել ո՛չ իրեն, ո՛չ էլ իր սիրելինե-րին։ Կոտրված տղամարդն ընդհանրապես չի կարող որևէ նախաձեռություն ցուցաբերել կյանքում։ Նա կապրի միայն ուրիշներին գոհացնելու համար ու դրանով կկործանի և՛ իրեն, և՛ իր կողակցին, նույնիսկ եթե հաջողի ամուսնա-նալ։ Կնոջը հաճոյացող, նրան գոհացնելու համար ամեն ինչ անող տղամարդն, ի վերջո, կսկսի կատարել նրա քմահաճույքները, որի հետևանքով կարժեզրկվի, կորցնելով իր կողակցի հարգանքն ու սերը։ Տղամարդու հանդեպ իր հարգանքը կորցրած կինը ուրիշ տղամարդ կփնտրի, ի վերջո կդավաճանի ու կհեռանա։
Ի հակադրություն՝ իգական սեռին անհրաժեշտ է դաս-տիարակել ամենայն խստությամբ, հետևողականորեն և աչալուրջ հսկողության տակ պահել նրան։ Հսկողությունից դուրս թողնված ու ամենայն թողտվությամբ «դաստիարակ-ված» աղջիկներն ի վերջո կորցնում են իրենց կանացի կերպարն ու դառնում քմահաճ, սանձարձակ, անկառավա-րելի, գոռոզ ու կոպիտ։ Երկու ծնողներից, երբեմն էլ տա-տերից ու պապերից ստածած սերն ու ամենաթողությունը աղջիկներին զինում են տղամարդկային հատկություննե-րով։ Հետագայում, նույնիսկ եթե հաջողվի ամուսնանալ, ապա ամենաթողությամբ ու բոլոր կողմերից սիրով սնուց-ված ու երես առած աղջիկները անպայմանորեն դժբախտ ընտանիք են ունենալու. իրենց տղամարդու համար հավա-տարիմ ու նվիրված զինակից լինելու փոխարեն մրցակցե-լու են նրա հետ ու խախտեն ճշմարիտ փոխհարաբերութ-յունը։
Տղամարդանման հատկություններով կանայք սովորաբար սխալվում են ամուսնանալիս՝ ընտրում են սխալ դաստիա-րակված՝ սիրող, երկրպագող, կնոջը հաճոյացող, կնոջն ամեն կերպ գոհացնելու պատրաստ տղամարդկանց։ Սկըզ-բում կնոջ համար ամուսնու սերն ու երկրպագությունը հա-ճելի է թվում, իհարկե, քանի որ կրկնում է իր ծնողների ու ծնողների ծնողների կողմից ամենաթողությունն ու եր-կըրպագությունը։ Բայց շատ շուտով կինն անպայմանորեն կորցնելու է իր հարգանքը իրեն սիրող ու երկրպագող տղամարդու հանդեպ ու ի վերջո դավաճանելու է նրան, քանի որ կինն իրեն երկրպագող տղամարդուն ստորադաս է համարում։ Չէ՞ որ երկրպագությունը գալիս է ներքևից. միայն ստորադաս, հասարակ մահկանացուներն են պաշ-տում ու երկրպագում։ Երկրպագելն ու պաշտելը պաշտա-մունքի առարկային, բնականաբար, ավելի բարձր է դա-սում պաշտողից։ Ամեն դեպքում՝ կինն այդպես է ընկա-լում։ Երբ կնոջն ամպերից վեր ես հանում, նրան թվում է թե քո տեղը ներքևում էր։ Կինը երես է առնում ու փչա-նում։ Միայն իսկական աստվածուհիները երես չեն առնի ու չեն փչանա, չեն այլասերվի ու չեն դավաճանի. Կհաս-կանան իրողության բուն էությունն ու պատճառը և ամեն ինչ կանեն իրենց սիրող տղամարդուն հարգելու սիրելու (նույնիսկ եթե նա «արժանի» չէ), նրան երկրպագելու՝ իրենցից բարձր դասելու և դրանով նրան տղամարդ դարձ-նելու և սխրանքների մղելու համար։
Բայց, ինչպես ասվեց վերևում, ցավալիորեն ո՛չ տղամար-դիկ են հասկանում այս ամենը, ո՛չ էլ կանայք։ Հետևա-բար՝ միանգամայն սխալ են մոտենում իրենց երեխաների դաստիարակությանն ու դրանով փչացնում ու դժբախտաց-նում նրանց։ Զարմանալու չէ, որ համարյա բոլոր ընտա-նիքներում դժբախտություն ու դավաճանություն կա, որ ընդհանրապես սանձարձակություն ու այլասերվածություն կա մեզանում։
Որպեսզի որևե բան փոխվի ու մարդիկ երջանիկ ապրեն, ապա պետք է հեռացնել մեզանում բուն դրած արևմտյան «արժեքներն» ու ընդունել արարչական ուսմունքն իր բոլոր խրատներով ու խորհուրդներով՝ այսինքն արու զավակնե-րին հարկավոր է մեծացնել մեծագույն սիրով, հարգանքով ու ակնածանքով, ազատ ու անկաշկանդ, իսկ աղջիկներին՝ ամենայն խստությամբ, աչալուրջ հսկողության տակ, հե-տևողականորեն արգելափակելով նրանց ազատություննե-րըն ու կամայականույունները, թույլ չտալու առաքինի ար-ժեքներից որևե շեղում։
©Դավիթ Միրզոյան. 29 Մարտ, 2019 թ.
No comments:
Post a Comment