ԺԱՆՏԱԽՏ

 ԺԱՆՏԱԽՏ

Ոմանք, հատկապես անբան կնանիք, «ապշած» են, որ երբեմն ամբողջ ազգին գոռոզ ու տգետ եմ անվանում։ Կշտամբում են ինձ ու հորդորում չվիրավորել «իրենց» ազգին և այլն։ Վերջերս դրանցից մեկը հանդգնեց մի ծավալուն խրատ ու հորդոր ուղղել դեպի ինձ, այն էլ՝ հրապարակավ։ Ցավալիորեն, սա եզակի երևույթ չէ։ Նման մոտեցում ունեն համարյա բոլորը։ Այդ իսկ պատճառով հարկ եմ համարում այդ կնոջը տվածս պատասխանը հրապարակել, որպես պատասխան բոլորին։ Նախ՝ ներկայացնեմ նրա կշտամբանքը՝

«այսինքն ազգդ տգե՞տ է։ Ես ապշած եմ։ Դուք սխալ ուղու վրա եք։ Մարդիք հոգեբանորեն ընդդիմանում են նրան, ով իրենց դասով ցածր ու տգետ է համարում։ 2018-ին ժողովուրդը գնաց նրա հետևից, ում իրեն հավասար զգաց, ով գովեց ու մեծացրեց էդ ժողովրդին։ Եթե ուզում եք համախոհների բանակը շատանա, բավական է վերից նայել բոլորին և վիրավորել։ Շատերը շատ բան չեն հասկանում, հասարակ և քիչ գրագետ մարդիք են, մեդիա դաշտը շատ է մոլորեցնում նրանց։ Ժողովրդի մեծ մասը մոլորվել է, սխալ է ըմբռնում իրականությունը։ Բայց ձեր բռնած ուղին ևս ճիշտ չէ։ Բացատրեք մարդկանց ով ո՞վ է, հասկացրեք իրերի ճիշտ դրվածքը, բայց ո՛չ վիրավորվեք։ Սա նախնադարը չէ, էստեղ մարդկանց այլ արժեքներով են սնում»։

Հիմա պատասխանս՝

Ինչո՞ւ ես ապշած։ Դու ես ասում, որ «Շատերը շատ բան չեն հասկանում, հասարակ և քիչ գրագետ մարդիկ են... Ժողովրդի մեծ մասը մոլորվել է, սխալ է ըմբռնում իրականությունը» և այլն։ Եթե մոլորվել է ու մինչ այժմ սխալ է ըմբռնում, ուրեմն ի՞նչ ասեմ՝ իմաստու՞ն։ Իսկ երբ բացատրում եմ, ու չի հասկանում, ի՞նչ ասեմ՝ խելացի՞։ Ու քեզ թվում է, թե ես չգիտե՞մ, որ երբ գովես մարդկանց, ապա կգան հետևիցդ։ Մտքովդ չի՞ անցնում, որ ինձ նման հետևողներ պետք չեն։ Դե, իհարկե չի անցնում։ Դուք միայն քաղցր խոսքի հետևից եք գնում։ Չնայած, ո՛չ մեկն էլ չեք հասկանում՝ ո՛չ ճիշտ խոսքը, ո՛չ էլ քաղցրը։ Ու ինչո՞ւ է ձեզ՝ բոլորիդ, թվում, թե այն, ինչ ասում եմ, ի՛նձ է պետք։ Մտքներով չի անցնո՞ւմ, որ ձե՛զ է պետք։ Իհարկե անցնում է, բայց իսկույն ինքնախաբեության գիրկն եք գցում ձեզ ու համոզում ինքներդ ձեզ, թե ի՛նձ է պետք, ոչ թե ձեզ։ Գիտե՞ք՝ ինչու։ Որպեսզի ոչինչ չանեք։ Այ, որ գիրքս կարդայիր, կիմանայիր։ Մանրամասն բացատրել եմ դեռ 2013 թվականին։ Ասում ես՝ չեմ բացատրե՞լ։ Ճի՞շտ։ Ամեն մեկիդ տուն պիտի մտնեի՞ ու բացատրեի՞։ Բա, էս 13 տարի ա, ի՞նչ եմ անում ֆեյսբուքում։ Միայն տգե՞տ ու գոռո՞զ եմ ասում ձեզ։ Եթե ոչինչ չեմ բացատրում, այլ միայն գոռոզ ու տգետ եմ ասում, ինչո՞ւ ես հիմա ասում այդ մասին։ 13 տարի առա՛ջ ասեիր։ Եթե ժողովրդի մեծ մասը մոլորվել է, ուրեմն կարելի է ենթադրել, որ փոքր մասը չի մոլորվել։ Ու եթե չի մոլորվել (հավանաբար ինքդ քեզ չմոլորվածների շարքին ես դասում), ապա ինչու՞ ես ակնկալում, անգամ ինձնի՛ց պահանջում, որ ե՛ս բացատրեմ։ Եթե ասածդ փոքրամասնությունը մոլորված չէր, ապա թող բացատրեր։  Գուցե բոլո՛րդ եք մոլորված։ «Նախնադար չէ», ասում ես։ Այսինքն ի՞նչ ես ուզում դրանով ասել։ Որ մա՞րդ եք դառել, արժանապատվություն ունե՞ք։ Բա, որ մարդ եք դառել ու արժանաոատվություն ունեք, ապա ինչու՞ եք հիմա վիրավորվում։ Եթե 13 տարի շարունակ ձեզ վիրավորում եմ, ինչո՞ւ եք մինչ այժմ կուլ տվել այդ վիրավորանքները։ Ի դեպ, վիրավորանք չեն ասածներս։ Դուք իսկապես ազգովի գոռոզ եք ու տգետ։ Գոռոզ եք, որովհետև մահացու վիրավորանք եք համարում, որ ձեզ բան են բացատրում։  Ձեզ նվաստացած եք զգում, որ ձեզնից բանիմաց ու խելացի մեկը կա։ Տանել չեք կարողանում, որ ինչ-որ մեկն ավելի բարձր է ձեզնից իր ինտելեկտով, իմասնտունթյամբ և բոլորիցդ շուտ է գտել ձեր բոլորի խնդիրների պատճառն ու լուծման բանալին։ Պատրաստ եք հարձակվել արնախում գազանի պես ու հոշոտել։ Ուղեղ էլ չունեք, որ հասկանաք, որ դրանով ձեզ եք վնասում, որ եթե չլինի գաղափարակիրը, ապա ձեզ անդնդից հանող չի լինի, կմնաք անդնդի հատակում ու կվերանաք։ Չնայած՝ դուք ամեն ինչի կգնաք, միայն թե ձեզ կարգադրող ու հրամայող չլինի։ Ավելի շուտ կմեռնեք, միայն թե ոչ ոք ձեզնից բարձր չլինի իր արժեքներով, արժանիքներով ու դիրքով։ Պատրաստ եք ուրիշ ազգի, անգամ թուրքի առաջ, գլուխներդ խոնարհել, միայն թե ձեր ազգակիցներից ոչ մեկը ձեզ չառաջնորդի։ Դուք իրականում առաջնորդ չեք փնտրում, որ հետևեք նրան։ Դուք առաջնորդ եք փնտրում, որ առաջ գա ու միայնակ լուծի բոլորիդ խնդիրները։ Դուք առաջնորդին լսող չեք, անսահման գոռոզ եք։ Ո՛չ լսում եք, ո՛չ էլ անգամ ուշադրություն դարձնում։ Ուզում եք, որ գաղափարակիրը ձեր հետևից ընկնի, խնդրի, համոզի ձեզ։ Դուք էլ, իհարկե, երեսներդ թեքեք, քթներդ վեր տնկեք ու թանկացնեք ձեզ, Էնքան ձգեք ու ոչինչ չանեք, որ գաղափարակիրը ինքն անի ամեն ինչ։ Իսկ դուք, ձեր բներից դուրս չգալով, երբեմն-երբեմն ֆշտացնում եք, որ զզվել եք իմ բացատրություններից ու հորդորում եք ինձ՝ գաղափարակրիս, որ «գործ» անեմ, այլևս չբացատրեմ։ Երբ էլ ձեզ հարցնում են՝ ի՞նչ նկատի ունեք «գործ» ասելով, ոչինչ չեք պատասխանում, միայն լռում եք ու շարունակում եք դուրս չգալ ձեր բներից, խուլ եք ձևանում, որ ստիպեք ինձ ձեր փոխարեն «գործ» անել։ Մի քանի անգամ ասել եմ ձեզ՝ չեք տեսնի նման բան ինձնից։ Ես ձեր համար փողոց դուրս չեմ գա ու «գործ» չեմ անի։ Եթե դուք համառորեն սպասում եք, որ ես ձեր փոխարենն «գործ» անեմ, ապա իմացեք՝ ես ձեզնից համառն եմ, սպասելու եմ, որ դուք անեք։ Եթե անգամ չանեք ու ի վերջո կոտորվեք, կործանեք երկիրն ու թուրքի ոտերի տակ ստրուկ դառնաք, միևնույն է, ես միայնակ ո՛չ կարող եմ, ո՛չ էլ մտադրություն ունեմ ձեր փոխարեն «գործ» անել։ Իմ գործը ձեր ազգային դժբախտությունների պատճառը գտնելն էր և լուծում առաջարկելը։ Ամեն ինչ ներկայացրել եմ իմ հոդվածներով, գրածս սահմանադրությամբ, Արարչական օրենքներով ու վեպով։ Մի խոսքով՝ ամեն ինչ դուք պիտի անեք։ Կանեք՝ կփրկվեք. չեք անի՝ չեք փրկվի։ Իսկ թե ինչու ես չեմ անի, եթե անգամ կարողանայի, ապա դա ևս բացատրել եմ՝ համատիեզերական օրենք կա՝ հասարակության խնդիրների լուծման խնդիրը, ողջ հասարակության խնդիրն է։ Ավելի մանրամասնեմ՝ ձեր համազգային խնդիրը դու եք սարքել, դուք էլ պիտի շտկեք, ազգովի։ Մեկ անձնավորությունն իրավունք չունի շտկել ձեր բոլորի մեղքերի հետևանքով ձեր գլխին ծանրացած խնդիրը։ Դա նման է նրան, որ չբանտարկես ու չպատժես հանցագործին, այլ լավություն անես, պարգևներ տաս, կամ՝ որ գնաս ու վերակառուցես անգյալի ու թմրամոլի տունը, մի կճուճ էլ ոսկի տաս, կամ՝ որ սրիկային մեծ գումարներով փող տաս պարտքով, իմանալով որ չի շտկվելու, ավելի է լկտիանալու և այլն։ Վերջապես՝ եթե մարդ ինքը չի շտկում իր մեղքերի հետևանքով առաջացած իրավիճակը, ապա ոչինչ չի սովորելու և հետագայում շարունակելու է իր արատավոր գործունեությունը և հետո գուցե ավելի արատավոր դառնա։ Անաբանին չի կարելի որևէ բան նվիրել։ Դուք ազգովի, անգյալ սրիկայի պես, ամեն ինչ անում եք, որ մի հիմար հանդիպի ձեզ, ձեզ ցեխից հանի ու տանի պալատ։ Դուք դեռ երկար կշարունակեք սպասել։ Ավելի ճիշտ՝ տառապել ձեր մեղքերի պատճառով, մինչև խելքի չգաք։ Դուք կա՛մ խելքի չգալով կոտորվելու եք, կա՛մ խելքի եք գալու և չոքեչոք խնդրեք, որ առաջնորդեմ ձեզ՝ ասեմ թե ինչ է պետք անել ու երբ։ Ու եթե հանկարծ ժամանակին չկատարեք հրամաններս, կամ կիսատ-պռատ կատարեք, ապա ոչ մի ներողամտություն չսպասեք ինձնից։ Ստանալու եք ձեր արդար պատիժը։ Ովքեր երկար են համառել ու ընդդիմացել, ամենադաժան պատժի են արժանանալու։ Իսկ նրանք, ովքեր հանդգնել են սադրել ու զրպարտել ինձ, մանավանդ վիրավորել են ինձ, կամ փորձել են ոտնահարել իմ արժանապատվությունն ու դեռ ոչ մի պատասխանի չեն արժանացել իմ կողմից, ապա երանի կտան, որ ծնված չլինեին։ Կա՛մ ես եմ պատժելու, կա՛մ երկիր ներխուժած թուրքը։ Հավանաբար երկրորդն է լինելու։ Պատրաստվեք։ Ինչ վերաբերում է դրսի հայերին, ապա նրանք ևս պատժվելու են։ Թուրքի և ջհուդի ձեռքերը նրանց ևս կհասնեն։ Նրանք չեն հասկանում, որ արդեն ջհուդի մահակի տակ են ապրում, պատկերավոր ասած՝ ջհուդի գրպանում։ Բավարար կլինի, որ ջհուդը ձեռքը գրպանը տանի, ու՝ վերջ։ Դրսի հայերը կա՛մ վերջնականապես ուծանալու են ու վերանան, կա՛մ հարստահարվելու են ու մատնվեն ընչազրկության։ Ձեր բոլորի՝ թե՛ դրսի, թե՛ ներսի հայերի, հարստությունը եթե չօգտագործեք ի պաշտպանություն երկրի, ապա անպայմանորեն կորցնելու եք այն ու լավագույն դեպքում դառնաք մուրացկան։

©Դավիթ Միրզոյան. 14 Մայիս, 2023թ.