ԱՇԽԱՐՀԱՔԱՂԱՔԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆ

 ԱՇԽԱՐՀԱՔԱՂԱՔԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆ

Մշտապես խուսափել եմ ծավալուն աշխարհակաղաքական վերլուծություններ հրապարակելուց, քանի որ համոզված եմ եղել, որ ամենակարևորը ազգային ուսմունքի խնդիրն է, որովհետև այն մեր բոլոր խնդիրների լուծման բանալին է, աշխահաքաղաքականը ներառյալ։ Մյուս պատճառն այն է, որ մշտապես փնտրել եմ, գտնելու մտավորական անհատների գոնե մի փոքր խումբ, ովքեր պատրաստ կլինեն կես խոսքից հասկանալ ասելիքս։ 2010 թվականից ի վեր ինձ շարունակաբար հորդորել են ամենայն մանրամասնությամբ ներկայացնել ազգային ուսմունքն ու ազգային վերածննդի հետ կապված բոլոր ծրագրերս, առանց հասկանալու, որ դա չի կարելի անել բաց տարածքում, որտեղ կան նաև թշնամիներ։ Սակայն, քանի որ առանց ազգային ուսմունքի և իմ ծրագրերի մասին գոնե որոշ տեղեկություն հրապարակելու, անհնար կլիներ գտնել և ի մի հավաքել զինակիցների կորիզը, որին ձգտում էի, ապա գրել և հրապարակել եմ Արարչական օրենքների հիմնարար դրույթները, իմ կազմած Ազգային սահմանադրությունը, ապագա միապետական հայաստանի և Համայն Հայոց Արքայի առաջնահերթ անելիքների հերթականությունը՝ ծրագիրը, ապագա միապետական Հայաստանն ու Համայն Հայոց Արքային ներկայացնող «Վերածնունդ» վեպս և այլն։ Սակայն, քանի որ այդ ամենը բավարար չեղավ գոնե համախոհներ գտնելու համար, փորձեցի ընդլայնել տեղեկատվության շրջանակը։ Մինչ այժմ հոդվածների, ակնարկների, աֆորիզմների և տարբեր ծավալի գրառումների ու մեկնաբանությունների միջոցով ջանում էի ներկայացնել գաղափարներս ու ներկայանալ ավելի լայն հանրությանը։ Սակայն դա ևս մեծ արդյունք չտվեց։ Տասներեք տարվա ջանքերս բերեցին նրան, որ այժմ շատ սահմանափակ թվով բացառիկ անհատներ են ընդունում գաղափարներս ու տարածում։ Մյուս բոլորը միայն կարդում են ու անցնում առաջ, ավելի շատ ուշադրություն դարձնելով ուրիշների ցնցադեպային կամ սկանդալային արտահայտություններին, բացահայտումներին և այլն։ Փաստորեն, լայն զանգվածները դեռ ոչինչ չեն հասկանում։ Միայն ջանում են մյուսից բարձր աղմկել և այլն, լավագույն դեպքում աշխահաքաղաքական, կամ գոնե տարածաշրջանային վերլուծություններ ու լուծումներ փնտրելով։ Հետևաբար փորձեմ ավելի լայն բացատրություներ ներկայացնել, որպեսզի շատերը հասկանան, թե ինչ է կատարվում մեր երկրի շուրջը, ինչ աղետալի իրավիճակում ենք ազգովի և այլն։

Մի քանի անգամ խորհուրդ եմ տվել չլսել համացանցում կամ հեռուստատեսությամնբ հանդես եկող որևէ քաղվերլուծաբանի, մեկնաբանի և այլն, քանի որ դրանք բոլորը կիսատ-պռատ, թերի, կողմնակալ և հիմնականում սխալ վերլուծություններով են կերակրում ձեզ։ Պատճառն այն է, որ չեն տիրապետում հիմնական տեղեկությանը, չունեն համապատասխան մտավոր կարողություններ և կողմնակալ են։ Եթե որոշ մտավոր կարողություններ ունենային, ապա կողմնակալ չէին լինի ու կկարողանային բացահայտել բոլոր, հատկապես մեր շուրջը կատարվող իրադարձությունների ու գործընթացների բուն պատճառը։

Անցնենք բուն նյութին։ Մենք ունենք դարավոր թշնամի։ Դա թուրքը չէ։ Եթե թուրքը լիներ, ապա հինգ հարյուր տարի չէր սպասի՝ մեզ կկոտորեր դեռ 16-րդ դարում, երբ գրավեց ամբողջ Արևմտյան Հայաստանը։ Չմոռանանք, որ Հայաստանի բաժանումը թուրքերի ու պարսիկների միջև տեղի է ունեցել 1555 թվականին։ Եթե թուրքը լիներ մեր թշնամին և բնաջջելու նապատակ ունենար, ապա թույլ չէր տա հայերին իր հիմնած կայսրությունում արտոնյալ դիրք ունենալ՝ լինել սուլթանի խորհրդականները, գլխավորել առևտուրը, արդյունաբերությունը, բանկային համակարգը և այլն։ Այդ դեպքում ի՞նչ փոխվեց 20-րդ դարասկզբին։ Այն, որ երկրում իշխանության անցավ ջհուդների ավազակախումբը «երիտթուրքեր» խաբուսիկ անվանումով։ Բաց թողենք այդ իրադարձությանը նախորդած դեպքերը՝ ջհուդների կողմից հայ ավանադական կուսակցությունների կազմումը, դրան հաջորդած ազգային ազատագրական շարժման անվան տակ հայդուկային շարժումը (երկրի օրինապահ մարմինների դեմ հարձակումներ, «Օտոման» բանկի շենքի գրավում, Աբդուլ Համիդի դեմ մահափորձ և այլն), որը զայրացրեց Աբդուլ համիդին (ի դեպ, նա մոր կողմից հայ էր), և դրդեց նրան սկսել հայերի հանդեպ պատժիչ կոտորածներ և այլն։ Հարկ է նշել, որ Աբդուլ Համիդին գահընկեց անելու և «Երիտթուրքերին» իշխանության բերելու գործին մեծապես աջակցել են հայ ավանադական կուսակցությունները, հետևաբար դեպուտատական տեղեր են ունեցել «Երիտթուրքերի» կազմած պառլամենտում։ Պառլամենտի անդամ դաշնակները հետո փորձել են համոզել հայդուկներին զինաթափվել, անգամ նամակ են ուղարկել Անդրանիկ Օզանյանին, հրավիրելով նրան դառնալ պառլամենտի անդամ։ Անդրանիկն իհարկե մերժել է։ Բայց անցնենք առաջ։ «Երիտթուրքերն» իհարկե խաբում էին հայերին և ի վերջո կազմակերպեցին հայերի զանգվածային կոտորածներ ու բնաջնջեցին կայսրության տարածքի բոլոր հայերին, խլելով նրանց ողջ հարստությունը և այլն։ Հետագայում շարունակեցին հարձակումը Արևելյան Հայաստանի վրա, բնաջնջելու մնացած հայությանը։ Բայց ինչո՞ւ։ Մի՞թե ձեռնտու չէր երկրում ունենալ բանիմաց, տաղանդավոր ու ձեռներեց մարդկանց շերտ։ Ոչ։ Ջհուդների նպատակն այլ էր։ ԲՆԱՋՆՋԵԼ։ Բայց ինչու՞։ Որովհետև մենք՝ հայերս մեր գոյությամբ խանգարում ենք նրանց ծրագրերին։ Եկանք պատճառների պատճառին։ Ո՞րն է ջհուդների նպատակը։ Դրանց նպատակն է գրավել և հաստատվել ավետյաց երկրում՝ Հայկական լեռնաշխարհում, որտեղ ըստ իրենց Թորայի ծնունդ են առել իրենց նախնիները՝ Ադամն ու Եվան, հետո Նոյը, հետո Աբրահամը և այլն։ Հետագա իրադարձությունները ծավալվում էին ըստ նրանց ծրագրի։ Ջհուդի գործակալ դաշնակները պարտվեցին 1920 թվականի պատերազմում, հետո սրիկայաբար ստորագրեցին Ալեքսանդրապոլի Դեկտեմբերի 2-ի խայտառակ պայմանագիրը, որով համարյա ամբողջ Հայաստանը հանձնցին թուրքին, ավելի ճիշտ ջհուդին։ Նման բան իրավունք չունեին անել, քանի որ արդեն երկիր էին մտել բոլշևիկյան զինված ուժերն ու մի քանի օր առաջ Հայաստանը դարձել էր սոցիալիստական, ուներ սովետական իշխանություններ ևայլն։ Դա Նոյեմբերի 29-ին էր։ Փաստորեն, դաշնակները օրինական իշխանություն չէին արդեն։ Ու հենց սրանով էլ բացատրվում է ջհուդ դաշնակների սրիկայությունը՝ պատմության համար օրինական փաստաթուղթ թողնել, որով Հայաստան արդեն չկար, ամբողջը Թուրքիայի տարածք էր։ Սակայն բոլշևիկների միջամտությունը փրկեց այնքան տարածք մեզ համար, որքան հնարավոր էր։ Չխոսենք Ադրբեջանական ՍՍՀ-ին Ստալինի կողմից հայկական արածքների նվիրաբերությունների մասին։ Դա թելադրված էր մեր հանդեպ Ստալինի անձնական վրեժով։ Կար նաև բոլշևիկյան կուսակցության ներսում ջհուդների գաղտնի հակահայ գործունեության գործոնը, սակայն անցնենք առաջ։ Ամեն ինչ հնարավոր չէ ներկայացնել մեկ հոդվածի սահմաններում։ Հետագայում «երկաթե վարագույրը» հնարավորություն տվեց մեզ զարգացնել տնտեսությունը, արվեստը, գիտությունը, մշակույթը և այլն, քանի որ ջհուդների մահաբեր ձեռքը չէր հասնում մեզ։ Բայց այդ ամենը անվերջ չէր կարող տևել։ Մեզ հասնելու համար ջհուդները քանդեցին ՍՍՀՄ-ը և վերացրին «երկաթե վարագույրը»։ Զավեշտն այն է, որ դա նրանք արեցին հենց մեր ձեռքերով՝ ղարաբաղյան շարժումով։ ՍՍՀՄ-ի մյուս ժողովուրդներին ևս ոտքի հանեցին, իհարկե, բայց կայծը սկսվեց Արցախից։ Անկախացած Հայաստանի առաջին իշխանությունները ջհուդի գործակալներն էին, ի դեմս քոռի, որն էլ արագացված տեմպերով անցավ սովետական շրջանում մեր երկրում ստեղծված արդյունաբերութան տոտալ ոչնչացմանը, քանի որ դրանով անհույս աղքատության էր մատնելու երկիրը, գցելով այն անվերջանալի պարտքի տակ և դարձնելով անպաշտպան մի տարածք։ Ղարաբաղյան ճակատում մեր ազգի անվիրյալների կյանքի գնով նվաճած ձեռքբերումները նվիրեց թուրքին, իշխանությունը հանձնեց հաջորդ կողոպտչին, նա էլ իր ընկերոջը։ 2018-ին երկիրն այնքան էր կողոպտվել, ժողովուրդն այնքան էր հուսահատվել, որ հնարավոր էր դարձել, մի փոքր ներկայացում սարքելով, իշխանության բերել քոռի աշակերտին՝ ջհուդամասոնական օլիգարխիայի հաջորդ դրածոին, ավարտելու Հայաստանը վերացնելու և հայերին բնաջնջելու ջհուդական ծրագիրը։ Ցավն այն է, որ մեր «խելոքները» դեռ չեն հասկանում, թե որտեղ է թաղված շան գլուխը։ 2020-ի պատերազմում Արցախը սկուտեղի վրա թուրքին հանձնելը դեռ սկիզբն է։ Սրան հաջորդելու է Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականությունը (սովետական սահմաններով) ճանաչելու պայմանագիրը։ Ընդ որում այդ պայմանագրով Ադրբեջանին են հանձնվելու սովետական շրջանում առաջացած բոլոր անկլավները, հատկապես Տիգրանաշենը (նախկին Քյարքի գյուղը), որի միջով է անցնում մեզ Սյունիքին ու Պարսկաստանին կապող ճանապարհը։ Փաստորեն, դրանով կտրվելու է մեր կապը Պարսկաստանի հետ՝ կանգնելու է առևտուրը, ավելի ճիշտ՝ առաջին անհրաժեշտության ապրանքների ներկրումը։ Այդ պատճառով արագ տեմպերով կառուցվում է Մարգարայի կամուրջի մաքսային կետը, որպեսզի ներհոսեն թուրքական ապրանքներ, նաև թուքական կապիտալ, իհարկե։ Բայց ամենակարևորը՝ որ արտագաղթելու է Սյունիքի հայությունը։ Ի դեպ, ըստ ականատեսների լուրերի, թուրքերը հողատարածքներ են գնում Սյունիքում։ Փաստորեն, մեր թշնամու նպատակն է դատարկել նաև Սյունիքը։ Չմոռանանք, որ Սիսիանի մոտով դեպի Նախիջևան ճանապարհի շինարարությունը ընթանում է և շուտով կավարտվի։ Փաստորեն, կորցնելով Սյունիքը և մեր կապը Պարսկաստանի հետ, կդառնանք քաղաք-պետություն Երևանի շուրջը, Արարատյան դաշտի կեսով, Լոռիով, Սևանա լճի արևելյան ափով, Շիրակով, Արմավիրով, Կոտայքով և այլն։ Ի դեպ, Սոդքի հանքը արդեն համարյա մերը չէ, չի աշխատում։

Այս ամենը՝ մեր թշնամու ծրագրերի մասին։ Ի՞նչ է կատարվում մեր տարածաշրջանում։ Թուրքիան, Ադրբեջանն ու Ռուսաստանը շահագրգռված են փակել Պարսկաստանից Հայաստանի տարածքով դեպի Եվրոպա պարսկական նավթի ու գազի հնարավոր ուղիները։ Չմոռանանք, որ Պարսկաստանը Թուրքիայի ու Ադրբեջանի տարածքով չի ուզում նավթամուղ ու գազամուղ անց կացնել։ Նույնն է ուզում նաև Միացյալ Նահանգները՝ թույլ չտալ պարսկական նավթի ու գազի վաճառք Եվրոպային, որպեսզի կարողանա Եվրոպային վաճառել իր նավթն ու գազը։ Համարյա բոլոր եվրոպական երկրները, Ռուսաստանն ու Ամերիկան ևս, Բաքու-Ջեյհան նավթամուղ-գազամուղի փայատերեր են։ Գումարած դրան, Ռուսաստանն իր գազն է վաճառում Եվրոպային այդ գազամուղով։ Եվրոպան աչք է փակում դրա վրա, քանի որ իրեն էժան գազ է պետք։ Նորվեգական գազն ու նավթը շատ թանկ են։ Միջերկրական ծովում Իսրայելը հայտնաբերել է գազի ու նավթի պաշարներ և արագորեն փորձում է յուրացնել ու շահագործել դրանք, Եվրոպային նավթ ու գազ վաճառելու համար, իհարկե։ Հետևաբար կողմերից ոչ մեկին ձեռնտու չէ պարսկական նավթի ու գազի մատակարարումը Եվրոպային։ Բնականաբար բոլոր կողմերը ամեն ինչ անում են, որ փակվի Պարսկաստանից Հայաստանի վրայով որևէ խողովակաշարի կառուցումը։ Իսկ դա կարելի է անել միայն Ադրբեջանի ձեռքերով, կառուցելով Սիսիանով դեպի Նախիջվան ճանապարհն ու փակելով մեզ Պարսկաստանին կապող միակ ճանապարհը Տիգրանաշենի հանձնումով Ադրբեջանին։ Հիմա պա՞րզ է, թե ինչու դաշնակիցներ չունենք, ինչու են բոլորը մեր դեմ։ Անգամ եթե տնտեսական շահեր չլինեին, ջհուդները միևնույն է, իրենց ստեղծած ՄԱԿ-ի միջոցով չէին ճանաչելու Արցախի անկախությունը և առաջ էին տանելու Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականության հարցը, չմոռանանք՝ նաև անկլավների հանձնման պահանջը, որպեսզի խեղդեն մեզ ու մղեն ոչնչացման։ Ո՞վ կուզի ապրել անհույս շրջափակված և թշնամիների ներխուժման վտանգի տակ հայտնված երկրում, որի ղեկավարությունն ամեն ինչ անում է մեր դարավոր թշնամու ծրագրով՝ վերացնելու համար մեր երկիրը։ Վերջապես կյանքը միակն է և ոչ ոք չի ուզում այն զոհաբերել, եթե կա երկրից հեռանալու տարբերակը։ Կյանքի համար վտանգավոր է անգամ դիմել հայ մեծահարուստներին, առաջարկելով գումարներ տրամադրել երկրի պաշտպանության համար։ Երկրում մտավորականություն չկա (երբեք էլ չի եղել. բոլորը գլուխ պահող արվեստագետներ են եղել), քաղաքական դաշտը պառակտել են մեր թշնամիները, կուսակցություններ կազմելով ու ֆինանսավորելով դրանց։ Հասարակ ժողովուրդն էլ միմյանց միս է ուտում համացանցում խելոք երևալու համար։ Ոչ ոք մյուսին լսելու, հասկանալու, գուցեև ճիշտ համոզմունքի գալու մտադրություն չունի։ Բազմիցս եմ ասել, որ եթե անգամ մեր թշնամին մեծամեծ գումարներ ծախսեր, միևնույն է, չէր կարող այսքան շատ «նապալյոններ» սարքել։ Դա անում ենք ինքներս, անվճար։ Ամեն դեպքում, չեմ հավատում, թե դա հնարավոր էր անել մեկ այլ ժողովրդի մեջ։ Փաստորեն ազգը պառակտել են երկու մեծ խմբի՝ մեկը ռսամետ, մյուսը ամերիկաեվրոպամետ։ Ոչ ոք չի հասկանում, որ բոլորն էլ ջհուդի կամակատարներն են։ Պարզապես թատրոն են խաղում, իրենց ժողովուրդներին և մեզ խաբելով, թե հակամարտության մեջ են և այլն։

Ոմանք հիմա կհակադարձեն, թե, բա, ամերիկայի շահերը համընկնում են մեր շահերին։ Չէ՞ որ Ամերիկան ուզում է, ի հակակշիռ Չնաստանի, զարգացնել Հնդկական տնտեսությունն ու հնդկական արտադրանքով դուրս մղել չինականը եվրոպական շուկայից, հետևաբար շահագրգրռված է, որ Պարսկաստանի և մեր տարածքով ճանապարհներ անցնեն դեպի Վրաստան ու Եվրոպա։ Մանկական մտահանգում։ Իսկ ինչո՞ւ եք կարծում, թե այդ ճանապարհը Ամերիկան մտադիր է անցկացնել մեր տարածքով։ Մի՞թե այլ ճանապարհներ չկան։ Կա օրինակ՝ Սուեզի ջրանցքը, որպես ծովային ճանապարհ, կա Իրաքով դեպի միջերկրական ծով ու Եվրոպա ճանապարհը, որպես ծովային-ցամակային-ծովայի ճանապարհ, կա վերջապես Իրաքով դեպի Թուրքիա ու Եվրոպա ծովային-ցամաքային ճանապարհը։ Վերջապես կարող է գործել Հնդկաստան-Պակիստան-Պարսկաստան-Թուրքիա-Եվրոպա ճանապարհը, իհարկե, եթե, ավելի ճիշտ՝ երբ հաջողվի ցած բերել իսլամիստների ռեժիմը Պարսկաստանում և վերականգնել Շահի իշխանությունը, ինչպես 1979 թվականի հեղափոխությունից առաջ էր։ Մի խոսքով, տարբերակներ շատ կան։ Իսկ մեր քաղմեկնաբանները, բանից համարյա անտեղյակ, սխալ և ապակողմնորոշող վերլուծություններ են տարածում ու մոլորեցնում։ Թող ոչ ոք չկարծի, թե մեր դարավոր թշնամին քնած է։ Քնածը մենք ենք։ Նաև կույր ենք և խուլ, եթե չասեմ անուղեղ։ Ծախված քաղաքական գործիչների, նրանց կողմից ֆինանսավորվող լրատվամիջոցներով սխալ վերլուծություններ տարածելու մասին շատ եմ ասել։ Միշտ ասել եմ՝ քանի որ հիմնականում տեղեկատվական պատերազմներ են, ապա ճակատագրական է, ավելի ճիշտ՝ կործանարար, երկրի լրատվամիջոցներով սփռվող սխալ տեղեկատվությունը։ Ու քանի որ երկրի փողատերերն են բոլոր լրատվամիջոցների տերերը, ապա հենց նրանք են երկրի թշնամին։ Ուրեմն՝ երկիրը ազատագրելու համար պետք է ոչ թե նայել սահմանների կողմը, այլ լրատվամիջոցների, փողատերերի և այլն։

Հուսով եմ՝ իրավիճակի ճշմարիտ պատկերացում ունեցաք։  Եթե ուզում եք որևէ բան փոխվի երկրում դեպի լավը, ապա տարածեք այն։ Միշտ հիշեք, որ տեղեկատվական պատերազմներ են։ Կհաղթենք միայն այն ժամանակ, երբ կկարողանանք դուրս գալ սխալ տեղեկատվության հեղեղի տակից։ Եթե դարձյալ չտարածեք ձեզ մատուցված ճշմարիտ տեղեկությունը, ապա հետո չբողոքեք, որ տանուլ տվեցիք երկիրը, թուրքը մտավ ու սկսեց... դուք էլ ստիպված պետք է արտագաղթեք և այլն։ Ամեն դեպքում մեղքը միայն ձերն է։ Ջհուդի գործակալ ներկա իշխանությունների առկայությունը ևս ձեր մեղավորությունն է։ Երբ ձեզ խաբում են, թե «բոլոր իշխանությունները աստծուց են», դարձյալ դուք եք մեղավոր։ Այո, բոլոր իշխանավորները աստծուց են։ Բայց ինչո՞ւ եք համոզված, թե աստված միայն լավ իշխանություններ է կարգում ձեր գլխին։ Նա կարող է նաև վատ իշխանություններ կարգել, ձեզ պատժելու համար։ Չէ՞ որ աստված առաջին նհերթին արդար է։ Մի՞թե արդար չէ անարդար իշխանություն ունենալ եթե ազգովի, հանցամիտ ու հանցագործ եք, գոռոզ, միմյանց թշնամի ու տգետ։ Մնացած արատները չնշեմ։ Դրանք անթիվ են։

Ուրեմն՝ մինչև չթոթափեք ձեր գոռոզությունն ու միմյանց հանդեպ թշնամանքը, ականջ չդնեք նրանց, ովքեր ձեզ ճշմարտությունն են ասում, ապա աստծո պատիժները անվերջ կշարունակվեն։ 2010 թվականից ի վեր փորձում եմ բացատրել, որ միակ լուծումը միապետությունը վերկանգնելն է և երկրի հիմնական պատասխանատու ունենալը, ով ոչ մի դեպքում չի կարող լքել երկրի տարածքը, ով զենք կրելու և զինված ապստամբության իրավունք է տալու իր հպատակներին, ազգայնացնելու է հողերը, ջրերը և ամբողջ տնտեսությունը, մաքրելու է երկիրը կուսակցություններից ու աղանդներից, բուժ սպասարկումը դարձնելու է անվճար և այլն։ Ամենակարևորը՝ երկրի ֆինանսական միջոցները անմիջապես ուղղելու է պաշտպանության հզորացմանը, նախևառաջ, իհարկե, ձերբակալելով ու հարստահարելով բոլոր նախկին ու ներկա խուլիգարխներին։

©Դավիթ Միրզոյան. 5 Մայիս, 2023թ.