Մեր բոլոր կուսակցությունները ջհուդի պռոյեկտներն են. մենք ինքնուրույն ոչինչ չենք արել՝ ոչ հայդուկային շարժում, ոչ ասալա, ոչ մասալա, ոչ էլ ղարաբաղյան շարժում։ Մենք ինքնուրույն որևե բան անելու ընդունակ չենք եղել, որովհետև մտավորականություն չենք ունեցել։ Երբ Խաչատուր Աբովյանը նոր-նոր «Վերք Հայասատնին» էր գրում, իրականում «Ողբ հայրենասերին», արևմտյան երկրներում զարգացած գիր ու գրականություն կար, Թոմաս Մորից սկիզբ առած սոցիալ-դեմոկրատական շարժում և այլն։ Կարլ Մարքսը իր Կապիտալն էր գրել... Մի խոսքով՝ մենք դեռ շատ հաց ու պանիր պիտի ուտենք... Բայց մեր դժբախտությունն այն է, որ չենք էլ ուզում ուտել։ Մեզ մյուս բոլորից բանիմաց ենք կարծում ու տապակվում մեր գոռոզության ու տգիտության մեջ։
No comments:
Post a Comment